موبد رستم شهزادی در سخنرانی خود در تاریخ 1 مرداد 1326 گوید: «تا چند سال پیش در هر خانه‌ای بنا به استطاعت خود یک یا چند گوسفند قربانی کرده و پس از بریان کردن در تنور در شب مهر ایزد در حالیکه مقداری از گوشت را با 8 عدد نان بزرگ در خوانچه‌ای نهاده و با پارچه ابریشمی‌سبز رنگی پوشانیده و به همراهی عده زیادی با دف و ساز و نی و فریادهای شادی آن را به نزدیکترین آتشکده محله می‌بردند و جمله معروف «های برو شاد باش» را مکررا تکرار می‌کردند» [1] .
